Medd-i Tabiî

Kurân ve Tecvit Dersleri 11

Medd-i tabiî (Tabiî med): Harf-i med denilen و, ى ve ا'den biri bulunup da ondan sonra "sebeb-i med" denilen "hemze" ya da "sükûn"dan biri bulunmadığında, medd-i tabiî olur. Örneğin,

اُوذِينَا	اُوتِينا
Ûzînē	Ûtînē

gibi...

Medd-i tabiî, bir elif miktârı uzatılır. Bit elif miktârı demek, bir elif diyecek ya da yazacak kadar veya bir parmak kaldıracak kadar uzatmak demektir.

UYARI: Medd-i tabiîleri bir elif miktarından fazla uzatmak, câiz değildir. Bazı hâfızlar ya da yüzünden Kurân-ı Kerîm okuyanlar, makam yapacağım diye özellikle duraklarda وَادْخُلِى, جَنَّتِى, سِرَاجًا ya da مُنِيرًا gibi kelimelerde bir elif miktârından çok uzattıkları görülmektedir ki; bu, çok önemli ve ciddî bir hatadır.[1]

<< Önceki Ders / Sonraki Ders >>

Kaynaklar

[1] Tam Karabaş Tecvîdi, s.18.